Zaterdag

Het is zaterdagochtend, en dan weet je het wel. Beetje uitslapen. De geur van koffie door het huis. Dikke zaterdagkrant met bijlagen op de mat. Sweater aan en een joggingbroek want douchen doe je zo wel, en vervolgens je heerlijk verkneukelen want je hebt de tijd om uitgebreid alle rubrieken en katernen door te nemen. Wat je dan in de uren die volgen doet, om vervolgens te concluderen dat je er niet veel vrolijker op wordt, van al dat nieuws in de krant vandaag.

Wat een ellende op de wereld. Alsof het je verrast. Je wist het al, maar je bent er weer even goed van doordrongen, en zo begint je weekend. Het concept zaterdagochtend-krantje-lezen klinkt zo leuk, en dat is het ook, met je warhoofd je even niet hoeven haasten, maar het effect dat het heeft is niet altijd opbeurend. Wat moet je ermee? Wat kan je ermee? Zoals die ice bucket van een paar jaar geleden is het nieuws over je heen gedropen, koud op je nuchtere maag en nu sta je daar. Te bibberen.

Maar dan slaak je een diepe zucht. Slaat de krant weer dicht en denkt:’Zo, ik ga er wat van maken vandaag, ellende is er genoeg op de wereld.’ En voordat je het weet hebben al die andere dingen die je doet op zaterdag, je in beslag genomen.