Magneet

Zo, dat ging snel. Een blog aanmaken is een piece of cake. Waarom heb ik zo lang moeten wikken en wegen, overdenken en twijfelen, voor ik het zoals nu, gewoon dééd, en begon? Eindelijk een plek om al mijn gedachten te kunnen noteren, losse flodders, overpeinzingen, idiote hersenspinsels, of goed doordachte meningen. Alle teksten die in mij zitten maar die ik niet zeg, niet uit, niet vertel. Het hoeft ook niet, maar toch moet het.  

Het voelt als een magneet die al jaren aan me trekt. Het schrijven zit al mijn hele leven in mijn vingers, alleen bevond dat schrijven zich op het gedeelte tussen twee magneten, die bijzondere ruimte van zowel aantrekken als afstoten. Zo makkelijk blijkt het nu te zijn, om gewoon te beginnen. Ik dacht niet na, ik dééd. Ik dacht al een writers block te hebben voor ik überhaupt was begonnen met schrijven. Maar nu geen twijfels, geen stemmetjes die me op andere gedachten willen brengen. Let’s begin.