Foodie
Wat recepten en koken betreft, zit ik regelmatig in een impasse. Geen idee wat ik vanavond weer moet maken, geen inspiratie, geen zin. Hoe vaak ik niet gedacht heb, bestonden er maar pillen met alle voedingsstoffen zodat je dat hele koken kon overslaan. Een soort astronauten eten. Want ik vind het toch een gedoe, om 365 dagen per jaar iets voedzaams, gezonds en lekkers voor te schotelen. Mijn moeder zei wel eens, bijna verontwaardigd:'Ik doe er een uur over om te koken, maar het is in vijf minuten op!' Ik ken het gevoel. Daarbij komt, het eten is al vijf keer door mijn handen gegaan, voordat het met een beetje geluk, in de monden van mijn hongerige kinderen verdwijnt. Van het schap in de supermarkt in de kar, van de kar op de band bij de kassa, dan in de tas, thuis van de tas in de koelkast en 's avonds van de koelkast in de pan. Ondankbaar werk, zo simpel zie ik het als ik me dus in zo'n impasse bevind. Maar dan.
De volgende dag ineens is bakken en koken mijn grootste hobby en bekijk ik de moeilijkste recepten als één grote uitdaging en geeft het schillen, pureren, persen, roeren en bakken mij enorme inspiratie. Dan kan ik niet wachten om die strawberry buckweat pancakes van Jamie Oliver te proberen, de zoete aardappelchips van Rens Kroes, de vegetarische Pad Thai met Kelp noedels op de site van Veganchallange of de Canarische Mojo saus van Healthy Vega. Ik kijk aan één stuk door filmpjes hoe je recepten moet maken, en steek er ondertussen nog veel van op ook, en ik lees aan de lopende band recepten op internet, want ik volg natuurlijk alle foodies die vloggen en bloggen op Facebook. Ik neem me voor alles te onthouden, want lijstjes maken daar ben ik niet zo van; improviseren doen koks toch allemaal? Ik neem het niet zo nauw met het recept en met een snufje hier en een theelepeltje daar denk ik vanzelfsprekend de meest lekkere dingen tevoorschijn te toveren. Daarin ben ik dan weer te overmoedig want, met het geknede deeg nog aan mijn vingers, realiseer ik me dat ik van de weeromstuit een key-ingrediënt ben vergeten te kopen. En dan zakt de moed me ineens weer in de schoenen.
Mijn kast staat vol smet- en vlekvrije kookboeken want ik vind het vooral leuk erin te bladeren. Me verlekkeren aan de foto's, de ingrediëntenlijsten lezen, dagdromen over de recepten die ik misschien ooit zal maken en proeven. En dan hoop ik stilletjes dat er een dag komt dat ik een kok kan aannemen. Die 365 dagen per jaar alles maakt wat ik wil, me verrast met de meest tongstrelende gerechten en bovendien nooit last van impasses heeft. Wat overheerlijk zou dat zijn!