(On)Gezond
Twee jaar geleden bevond ik mij aan de andere kant van gezondheid. Vanaf het moment dat ik me realiseerde dat mijn lichamelijke klachten aan schouder en oor niet vanzelf over zouden gaan, ben ik toegetreden tot een nieuwe, voor mij onbekende wereld. Een wereld vol huisartsen, ziekenhuizen, onderzoeken, uitslagen, fysio- en manueel therapeuten, acupuncturisten, anti-artsen, natuurgenezers, sportgoeroes en vooral veel goede-raadgevers. Een ding is duidelijk, de weg van ongezond naar gezond is not an easy road.
Twee jaar geleden bevond ik mij aan de andere kant van gezondheid. Vanaf het moment dat ik me realiseerde dat mijn lichamelijke klachten aan schouder en oor niet vanzelf over zouden gaan, ben ik toegetreden tot een nieuwe, voor mij onbekende wereld. Een wereld vol huisartsen, ziekenhuizen, onderzoeken, uitslagen, fysio- en manueel therapeuten, acupuncturisten, anti-artsen, natuurgenezers, sportgoeroes en vooral veel goede-raadgevers. Een ding is duidelijk, de weg van ongezond naar gezond is not an easy road.
Chronische klachten? Dat was toch niet de afspraak? Het zou allemaal vanzelf weer overgaan toch? Niet dus. Ik hield me nooit bezig met gezondheid, want ik was het gewoon, gezond. En dan is het er niet. Want gezondheid bestaat alleen bij de gratie van ongezondheid, ziekte, pijn en ongemak. In die wereld wil je niets anders dan heel hard terugrennen naar de wereld van niks-aan-de-hand. Dus verdiep ik me nu noodgedwongen en met niet eerder ontdekte interesse, in vitamine supplementen voor het opkrikken van alle tekorten, zonder me daarbij te houden aan de dagelijks aanbevolen eenheden. Ik lees me in over Keltisch zeezout, magnesium baden, visolie, heilzame thee, alkalisch voedsel en de zuurgraad van mijn lijf, acupressure points en zinktesten, maar ook ga ik in de bio winkel op zoek naar tarwevrije muesli en organic vanille extract voor mijn suikervrije vegan cup cakes. Want ik wil natuurlijk wel een zo normaal mogelijk leven leiden. Met niet af en toe maar vooral vaak iets lekkers tijdens koffietijd en een wijntje met borreltijd en dan ontspannen en alles vergeten, en gewoon 'zijn'. Mijn zegeningen tellen. Dat vind ik namelijk ook heel gezond.
En terwijl ik op mijn dooie akkertje doorga met zo gezond mogelijk leven om maar vooral weer helemaal gezond te worden, hoop ik stiekem op een medisch wonder. Dat er bij mij om onverklaarbare redenen 100% genezing optreedt. Ineens! Iets dat dokters voor een raadsel zet. En mij met twee benen weer aan de andere kant van ongezondheid.