Mik
Wat zou ik graag tegen mijn vader zeggen dat ik nu ook van vijgen hou. Net als hij. Wat had ik ze graag meegenomen voor hem, zo’n zakje gedroogde vijgen. Hij zou ervan smullen. Ach, mijn lieve ouders, op elkaar gestapeld onder een tuintje van bloemen, planten en een naamplaatje dat bijna niet meer te lezen is omdat de planten het zo goed doen, sinds we mijn vaders as erop hebben gekieperd. Dat klinkt oneerbiedig, ik bedoel natuurlijk strooien, maar de situatie was zo onhandig met zo’n grote koker met as, en de kinderen mochten om de beurt een beetje en het moest stiekem in het donker want het mag eigenlijk niet, zomaar as strooien over een graf, ook al is het van je bloedeigen vrouw waarmee je meer dan 35 jaar getrouwd was. De planten groeien beter dan ooit de laatste jaren en dat betekent dus eigenlijk dat mijn vader in die bloesem zit. De natuur is bizar. Maar hij zou er wel om kunnen lachen.
Wat zou ik graag het woord mama weer eens zeggen, gewoon zomaar ‘mam!’ roepen. Maar ik zou haar ook heel volwassen bij haar voornaam willen noemen, zoals grote mensen doen bij hun ouders. Ik was nog niet echt een groot mens toen ze overleed, dus ik riep nog gewoon altijd ‘mam!’ zoals mijn kinderen bij mij doen. Haar naam is nu in cryptische vorm mijn wachtwoord, dat is eigenlijk alles wat ik elke dag nog met mijn moeder doe. Haar naam intypen.
Ik zou vandaag graag koffie met ze drinken en taart eten. Omdat het mijn moeders verjaardag is, maar ook die van mijn zoon, die als een cadeautje vlak voor het sterven gewikkeld in cadeaupapier op haar schoot viel vandaag, 14 jaar geleden. En dan zou ik ze horen lachen, die ouders van me, en dan zouden ze trots zijn op hun eerste kleinzoon. Die al zo groot is en zo knap, want de natuur laat kinderen van 14 wel een meter tachtig lang worden met schoenmaat 44. En dan zouden we zingen en dan zou ik weer ‘Mik’ heten, want mijn ouders noemden mij altijd zo. Hun koosnaampje voor mij, want zoiets liefs doen ouders gewoon. En dan zou ik luisteren naar die naam als ze vragen of ik even een gebaksvorkje kan doorgeven en nog wat koffie kan zetten. Meer hun dochter zou ik me niet kunnen voelen.