Oma

Mijn oma werd geboren in 1889, of misschien 1888, dat weet ik niet precies. Ze staat in het midden van dit oude familieportret en houdt haar hand achter haar moeder, mijn overgrootmoeder. Het was het jaar 1902. Er reed misschien een handjevol auto’s op straat, bellen kon je met tussenkomst van een telefoniste, stemrecht voor vrouwen bestond niet. Ook had mijn oma waarschijnlijk nog nooit onder een warme douche gestaan, laat staan háár moeder. Een andere wereld. En toch maar twee generaties terug in de tijd. We hebben elkaar nooit ontmoet, jammer genoeg.

Als ik nu mijn oma was, zou ik zwanger zijn van een nakomelingetje, haar zevende kind. Ze hield haar almaar groeiende buik verborgen onder een bontjas, een echte. Een gezond kind krijgen op je 48e is tegenwoordig misschien een medisch wonder maar destijds reden om het corset nog wat strakker aan te snoeren om de schaamte te verbergen. Toch was ze dolblij toen in 1935 mijn moeder werd geboren. Volgens de overlevering was mijn oma een vrijgevochten vrouw. Ze werkte buitenshuis, in de hoedenwinkel van haar vader. Mijn moeder mocht als kind vaak poseren voor een foto, steeds met een andere mooie handgemaakte hoed op. Het is van weinig nut maar ik geloof graag dat ik mijn hoedenhoofd van zowel mijn moeder als mijn oma heb geërfd.

Ik weet vrijwel niets van mijn grootmoeder, dus hoe langer ik naar deze momentopname uit het verleden staar, hoe meer mijn fantasie gaat werken. Misschien kijk ik daarom wel graag naar films die zich afspelen in de tijd dat zij jong was. Smachtend hoop ik mijn oma tegen het lijf te lopen. Misschien stapt ze wel net uit een koets. Uiteraard in corset, met een elegante jurk aan en met een mooie hoed op haar hoofd.